суфакӯҳ

[صفه کوه]

ҷуғр. ҷое, қитъае, ки аз сатҳи баҳр нисбат ба ҳамвориҳои дигар баландтар воқеъ гашта ва аз атрофи худ бо ҷарӣ ва шахҳо бурида шудааст